Muharrem'in üçüncü günü

Hüseyin ERDOĞAN

07.10.2016 - 18:29 Yayınlanma

02.09.2022 - 18:20 Güncelleme

12 Paylaşım

20Bin Gösterim

Muharrem'in üçüncü günü vesilesiyle her ne kadar Hazreti şah Kerbela'da ayın onunda şehit edilse de üçüncü imam olduğu için biraz ondan bahsedelim.

Muharrem orucunda diğer oruçlara göre göze çarpan en belirgin örnek yasa bürünmek, yaslı olmak. Bu da Hazreti Hüseyin'in Medine'den çıkıp Mekke'ye gelişi oradan Kerbela'ya varışı orada şehit edilmesi, esir olan aile efradının ki bunlar İmam Zeynel hariç 20-23 kız kadındı. Kerbela'dan Şam'a götürülmeleri Şam'dan tekrar Medine'ye gelmesi ile başlayan serüvenin her merhalesinde, her adımında hüzün var, zulüm var, hıyanet var, acı var.

Hazreti Hüseyin Kerbela'ya kendiliğinden bir halifelik, bir padişahlık sevdası ile gitmedi. Hazreti Hüseyin Medine'de kendi evinde daima gözetim altında idi. Artık bu hale dayanamayan Hüseyin Küfelilerin gel bizi Yediz'in zulmünden kurtar diye feryat eden kendisine yazdıkları onlarca mektup Hazreti Hüseyin'i Kerbela'ya götürdü. Ve de herkesin bildiği feci olay meydana geldi. İşte o günden bu güne kadar Kerbela Alevilerin derdi oldu, gamı oldu, kederi oldu. Kerbelayla beraber İslamiyet parçalındı, bölündü. Ve Ondan sonra din mezheplere, mezhepler tarikatlara, cemaatlere bölündü. Kimin kim olduğu belirsizleşti. Herkes kendisini en iyi dindar gördü ve halen görmeye de devam ediyor. Kimse eline uymuyor da dini kendine uyduruyor. Dersim'in o gün kuş uçmayan kervan geçmeyen bu bölgesine gelip sığınan bizler o gün Horasan bölgesinden sırtlayıp getirdiğimiz inancımızı halen bu gün de devam etmeye uğraşıyoruz. Fakat ne çare ki bizim dini inanç görüşümüzle şeriatın inanç görüşü arasında çok büyük farklılıklar vardır. Fakat herkesin inancı kendisine. Kimseye bir diyeceğimiz yok.

Beni üzen taraf Alevi toplumunun ilham kaynağı olan Dersim'de inancımızın düştüğü durumdur. Medeniyet denilen canavar en fazla tahribatı bizim dini inancımıza yaptı. İnançsal bazda perperişan olmuşuz. Bütün o güzel adet, töre, geleneklerimiz tarumar oldu. Size geleneğimizde bir konuya değineyim. Oraya bakınca bu günkü halimiz daha iyi anlaşılır. Pertek'in Ulupanır Köyü ile Hozat'ın Ergen Köyü komşu köylerdir. Bir gün sınır meselesi yüzüden iki köy arası açılır ve bu iş silahlı çatışmaya kadar gider. Yine bir gün iki taraf sınır yüzünden silahlı çatışma yaparken Ergenli bir genç çok sıkışır ve yakınındaki Ulu Pınarlı (Mıleyi Munzur) bir adama sığınır. Amca beni kurtar der. Amca gençin üzerine kapanır ve komşularını durdurur. Kavga akşama kadar sürer. Akşama her iki taraf ölü yaralılarını alıp köylerine dönerler. Köye dönen Ulupınarlılar bir bakar ki o genç halen Munzur Amcanın yanında. Hemen getirdikleri cenazeyi yere indirir ve gence çullanırlar. Munzur Amca gene gencin üzerine kapanır ve evvele beni vurun sonra genci der. Ulupınarlılar Amca sen ne yapıyorsun şuradaki cenaze senin oğlundur. Dur öcümüzü alalım derler. amca o cenaze değil on tane oğlum olsa onun cenaesini şuraya dizseniz en gene bunu size vermem. Çünkü o kendini gölgeme atmış. Ben gölgemi kesmem der ve komşularını oğulunun cenazesiyle yolcu ettikten sonar Ergenli genci bir selamet yere kadar yolcu ettikten sonra gelir oğlunun ölüsüyle meşgul olur.

Evet kardeşlerim biz böyle bir gelenekten geliyoruz. Hani şimdi bizde bir eser var mı? Bizden meyman demandır, deman Ali'dir derlerdi. Şimdi evimize yılda kaç tane Tanrı misafiri geliyor. Şimdi kimin evine bir er pir gelir. Çulunu çiğner sofrasına dua verir. Hak rızası için rüküya gelip ona bir hakulla veriyoruz. Eskiden bir pirin yattığı yatak üç gün kaldırılmazdı. Şimdi kim pirinin, rehberinin, mürşidinin eline bir tas su döker.

Eskiden boşanmalar yok denilecek kadar azdı. Şimdiki evlilikler iki üç yıl sürmez. İşte bunlar bizim yıkımlarımızdır. Eskiden sofraya otururken ekmeğe Bismillah der el atardık şimdi bismillah bir çok hanenin kapusundan içeri girmemiş.

Bu acı gerçekleri dile getirirken ne yazık ki buna merhem olacak bir çare de bulamıyorum. Aileler dağılmış, berhaneler bozulmuş, köyler viran olmuş. Baykuşlar ötüyor. Kime ne diyebilirsiniz.

Hazreti Hüseyin Kerbela'da son olarak meydana geldi ve zalimlere hitaben bir konuşma yaptı ve bazı isteklerde bulundu. Zalimler bunları kabul etmeyince ellerini yaradana açtı ve şu bedduayı yaptı. Ey kavmi bi vefa siz hiçbir zaman payidar olamazsınız. İşte o ulu zatın bedduasıdır ki bugün kalan o topraklardan kan ve gözyaşı var.

Hüseyin 10 Muharrem'de şehit edildi. Ondan bir ay evveli de Hazreti İsmail'in kurbana gidişi vardır. O da Zilhicce Ayının onunda oldu. On Zilhiccede İsmail kurbana gitti fakat kurban edilmedi. onun yerine bir çok kurban edildi. Ve eğer o gün İsmail'in kurbanı gerçekleşse idi ahir zaman peygamberi Hazreti Muhammed Mustafa dünyaya gelmeyecekti. Eğer Hazreti Muhammed dünyaya gelmese idi Kerbela olayı olmazdı. bizler beşeriz, kuluz olayların önünü arkasını göremeyiz. Ancak olaylar olduktan sonar yorum yaparız. Yalnız gördüğümüz kadarı ile Kerbela olayı hem dini yönden hem de insanlık yönünden İslamiyet'ten büyük bir ayara açmıştır. Bu yara öyle kolay kolay kapanacağına da benzemez. Allah yardımcımız olsun.

DUAZDE

Her sabah her sehen ötüşür kuşlar