VAN (AA) - MESUT VAROL - "Asrın felaketi" olarak nitelenen 6 Şubat'taki depremlerin ardından Kahramanmaraş'tan ayrılarak Van'a gelen Bekir ve Ayşegül Demirci çifti, yakınlarını kaybetmenin üzüntüsü ile 5 yıl bekledikleri bebeklerini kucaklarına almanın sevincini bir arada yaşıyor.Kahramanmaraş'ta 6 yıl önce evlenip yuva kuran Bekir ve Ayşegül Demirci çiftinin yaşadığı ev, 6 Şubat'taki depremlerde ağır hasar gördü.Çocuk sahibi olabilmek için 5 yıldır tedavi gören 9 aylık hamile Demirci ile eşi, evlerinin yıkılacak durumda olması ve doğumun yaklaşması nedeniyle depremden bir gün sonra Van'a geldi.Edremit ilçesindeki yakınlarının yanına yerleşen Demirci, doğum sancılarının başlaması üzerine gittiği Van Eğitim ve Araştırma Hastanesinde ameliyata alındı. Burada bir erkek çocuğu dünyaya getiren Demirci, doğumunu gerçekleştiren doktorların isteği üzerine bebeğe "Umut" adını verdi.Bir yandan depremin üzüntüsünü ve yakınlarını kaybetmenin acısını yaşayan Demirci çifti, bir yandan da yıllardır bekledikleri bebeklerine kavuşmanın buruk mutluluğunu yaşıyor.- "Birçok akrabamızı kaybettik"Anne Demirci, AA muhabirine, uykudayken yakalandıkları depremde evlerinin büyük bir kısmının hasar gördüğünü söyledi.Doğumu memleketinde yapmayı planladığını ancak deprem nedeniyle Van'a gelmek zorunda kaldığını anlatan Demirci, "Ne yapacağımızı bilemedik. Bulunduğumuz yerde hastaneler yıkıldığı için Van'a geldik. Bebeğimi burada dünyaya getirdim. Ameliyatıma giren doktor 'ismi ne olsun' dedi. Daha önce Mirza olmasını istemiştik ama doktorum, 'size umut olduğu için ismini Umut koyun' dedi. Biz de hayatımıza umut olsun diye ismini Umut koyduk." dedi.Baba Demirci de uykuda yakalandıkları depremde can havliyle dışarı çıktıklarını, yıkılan evlerde birçok yakınını kaybettiğini belirtti.Depremden hemen sonra ilk çocuklarına kavuşmanın mutluluğunu yaşadıklarını dile getiren Demirci, şunları kaydetti:"Eşim hamile olduğu için deprem ve sonrasında çok korktu. 5 yıl tedaviden sonra çocuk bekliyorduk. O korkuyla dışarı kaçtık, evdeki hasarı gördükten sonra buraya gelmeye karar verdik. Evladımıza bir şey olur diye çok korktuk. Otobüsle buraya geldik, eşimin sancısı başladı ve hastaneye yetiştirdik. Burada ilk bebeğimiz dünyaya geldi. Doktorları kıramadık ismini Umut bıraktık. Mutluyuz ama yakınlarımızı kaybettiğimiz için üzgünüz. Üzüntüden bebeğimizi sevemiyoruz. Üzüntüyle sevinci beraber yaşıyoruz. Birçok akrabamızı kaybettik."