<p style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><font color="#000000" face="Calibri" size="3">Akpazar’daki Kıymet, Pülümür’ün Kocatepe Köyü’ndeki Barış, Sihenk Mahallesi’ndeki Muhammed, Yeni Mahalle’deki Kemalpir saymakla bitmeyecek kadar fazla ve ondan ki umudumuz bu günlerde çok büyük.</font></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><font color="#000000" face="Calibri" size="3">Çocuk olmak vardı deyip geçerken sokaklardan bir yük alıyorduk ve öylece adımlarımızla sokaklardan uzaklaşıyorduk. Peki ya çocuklar bizlerden uzaklaşıyor muydu hayır her sokak çocuk doluydu. Parklar meydanlar caddeler sokaklar…</font></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><font color="#000000" face="Calibri" size="3">Umut kokulu çocuklar…</font></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><font color="#000000" face="Calibri" size="3">Umut hiçbir zaman bitmemeli diyoruz niye mi?</font></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><font color="#000000" face="Calibri" size="3">Umut biterse hepimiz biteriz çünkü dün senin benim onun koştuğu o sokaklarda şimdi başka çocuklar koşuyor. Başka hayaller dile geliyor. Ben büyüyünce doktor, pilot, öğretmen olacağım hayalleri kuruluyor. Gelecekler planlanıyor sonrasını hepimiz biliyoruz zaten.</font></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><font color="#000000" face="Calibri" size="3">Bugünler de üzerinde durduğumuz en büyük konu “Gençler” Ağaç yaşken eğilirmiş bu deyim aslında her şeyi anlatıyor. Unutmam da zaten bu deyimi Bursa’dan Panayır İlköğretim Okulu’ndan hatırlarım Muhammed Hoca bunu on kez yazacaksınız demişti.</font></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><font color="#000000" face="Calibri" size="3">Ağaç yaşken eğilir… Ağaç yaşken eğilir… Ağaç yaşken eğilir</font></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><font color="#000000" face="Calibri" size="3">Anlaşılan bazıları sadece yazdırmış, bazıları da Muhammed Hoca gibi hep yazdırmış hem okutmuş, Ali Osman Hoca gibi yıllar sonra hatırlanmış ve rahmetle anılmış. Demek istediğim o ki Hz. Mevlana’nın dile getirdiği “ Dil sözden değil yürekten çıkmalıdır” bazıları işi yüreğinden çıkan sözleriyle yaptırınca yüreklerde yer edinmiş.</font></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><font color="#000000" face="Calibri" size="3">Peki ya şimdi… Bak bakalım ne halde o sokaklarda koştuğumuz arkadaşlarımız!</font></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><font color="#000000" face="Calibri" size="3">Oysaki hepimizin bir hayali vardı, kimi o hayalini gerçekleştirdi kimileri hayallerini yeniledi. Ama her şeye rağmen sokaklar da yükselen çocuklar sesleri ne bitti nede değişti. Manisa’daki, Hatay’daki, Kırklareli’ndeki sokaklarda aynı ses yükseldi. Ebe sensin ve artık ebeleyin madde bağımlılığını ve sen kaleye geçmelisin ama gol yememelisin tam tersi hayata var olan umudunu güncelleyerek yenileyerek sen Umudun geleceğin golünü atmalısın. Var olan İnsan sevginle geleceğe adım atmalısın…</font></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><font color="#000000" face="Calibri" size="3">Tıpkı Fıratlar gibi özgürce barışı haykırmalısın…</font></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><font color="#000000" face="Calibri" size="3">Her şeye rağmen Barış demeyi bilmelisin… Barış sadece altı yaşındaki Kocatepe Köyü’ndeki, on dört yaşındaki Akpazarlı Barışın adı değil çünkü; aslında tüm çocuklar adaş çünkü; tüm çocuklar “Barış” ve öyle de kalacak…</font></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><font color="#000000" face="Calibri" size="3">Ferhat Güven</font></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><font color="#000000" face="Calibri" size="3"> </font></p>