SAĞLIK EVLİYALARI

     Islak çoraplarınızı gördüm terli giysilerinizden akan derin sabra eğildim bin din, bin dil, bin vücut ile. Hastalık tutsa oldudan, göçüp gitse öldüden sayılmayacak siz sağlık emekçileri;

     Terleyen alnınızdan damladım duymayan kulağa, görmeyen göze. Naylondan ölüm mantolarının içinden el tutup yaşama çekmeye, birini daha, birini daha kurtarmaya yorgun bedenleriniz harcanırken dirhem dirhem .

     Nasıl anlaşılır bunca emek, bunca gam, bunca çile? Ne şehitsiniz harcanacak hayatınıza ne de kahramanı bilindiniz kurtarılan hayatlara. Renginiz beyazdan siyaha talih, ne Mahmut anladı sizi ne de Salih. Buruşmuş elleriniz, parmaklarınızda can çatlağı, her gün ölümü yoklayıp ötelemek, her gün yitip gidecek hayatlardan yaşamak türetmek ne büyük emek ne güzel hüner.

     Alnızın en akıyla var ettiğiniz, ahtı vefanın en yücesi ile karşılanmalı. Değersizlik ne ucuz şey, bilinmeyen güzellik ne acı. Her gün bir nefes boğuntusu ile ölüm giysilerinin içine gömülmek, durdurak bilmeksizin her çığlığa yetişebilmeye gayret ne büyük erdem.

     Çorapları ıslak, ter damlıyor giysilerinden var olmak ölümün soğuğundan yaşamın sıcağına. Saatlerce öyle plastik giysilerin içinde yemeden ve içmeden uzak mezar mezar ölümü göze alarak kefen parçalamak. Ölene tanıklık etmek, her biten öyküde biraz daha eksilmek ne acı.

     Etten kemikten olduğunuz unutulmuş, öyle köşesiz bir labirentin pasaklı karmaşasında. Aşağısı sakal yukarısı tıraş . Ölen arkadaşlarınız bir can daha yaşatmak uğruna canından geçenler. Yorgunsunuz, gözler şiş, eller buruşuk, terli alınlardan akıyorum sesinize. Duyun ve görün artık diye. Koridor koridor yankılanan seslerinizden öpüyorum, bozulmayan üslubunuzdan, harcanan hayatlarınızdan, terli çoraplarınız ve ıslak giysilerinizden öpüyorum.

     Şimdi nasıl ödenir bunca emeğin karşılığı? Yitimlerinizin telafisi ne? Marko Paşa nerede? Ne zaman duyacak dert anlatanı? Uykulu sağlık vardiyalarında, ambulans sirenlerinde, yanıp sönen ışıklarda sedye sedye yaşam üflerken siz bu yaşlı dünyaya, hala, halınızı hal eylemeyen, yolunuzu yol eylemeyen, dile gelmez, gönüle gülmez, dert dinlemez, acıyı bilmez bu zaman karmaşasında var etmek ve var olmak ne mübarek şey.

     Eksik uykunuzdan, kahvenizden, çayınızdan, düşe kalka eksilen sayınızdan, kurtuluşa payınızdan öpüyorum, dünyanın düş gücünden gerçek türeten siz sağlık evliyaları iyi ki varsınız...