NE GÜZELDİR

Bu sabah kalktığımda YENA’yı bir Çiçek ile konuşurken gördüm. Çiçek evin en solgun çiçeği, YENA ona kendi hayatını anlatıyordu. Ama anlatırken de adeta teselli ve tedavi ediyor gibiydi. Bırakma kendini bak yaprakların yeşilin en koyusu, senin bu yeşilin derde de dermana yeter, ben ki ne badireler atlatmışım, ellerim ayaklarım yok. Ama beynim hala taze ve diri, kulaklarım duyuyor sesleri, gözlerim senin yeşilini görüyor. Bak sesim de var buradayım, senin ile konuşuyorum. Bu ihtişamlı bir şey. Sakın bırakma kendini, yoksa dert ilkin yapraklarından yer seni. Ölmekten korktuğun kadar yaşamaya sevin.

Sadece konuşmuyor ağır ağır solmaya başlamış olan sardunyayı dinliyor. Yena’nın konuştuklarını duyuyorum ama sardunyayı duyabilecek kabiliyete sahip değilim henüz. İnsanlar neden çiçekler, ağaçlar ve hayvanlar ile konuşurlar ki ya da konuştuklarını sanırlar? Sahiden konuştuklarını anlar mı ki Karşı taraf? 

Zaman ölü ve çürümüş ot yığını gibi. Yena’ yı uyandırmadan öylece ilişip bir yere sessizce konuşmalara tanıklık ediyorum. Yakınmak yerine hep çözüm odaklı konuşuyor. Kendi çaresizliğini unutup solmakta olan bir çiçeğin derdine düşmüş ona çare arıyor.

Diren diyor iyi günler adına, mutlu sabahlar, gelecek bahar, yüzen balıklar, açacak olan gencecik taze çiçekler adına diren. Duyuyor mu sardunya? Bana sorarsanız duyuyor olmalı. Nereden biliyorsun derseniz? Denizden biliyorum yıllar önce bir çiçekçiden aldığım ve berbat halde ki o çiçekten derim. Adını Deniz koymuştum penceremin kıyısındaki Deniz ile her gün sohbet ettim ve ben ona güzel şeyler anlattıkça Deniz iyileşti dal budak saldı güzel çiçekler açtı.

Sevgi iyileştirir şu evrendeki en büyük ilaç ve derman sevgidir, sevgi kurumuş bir dalı bile yeşertir. Yena’nın yapmaya çalıştığı şey de buydu. Ne güzeldir derdi varken bile bir başkasının derdine yanmak, üzülmek.

Yılmaz Güney’in bununla alakalı şu dizelerini kim silebilir ki beynimizden?  “Hayat bize mutlu olma şansı vermedi Biz kendimizden başka herkesin üzüntüsünü Üzüntümüz, acısını acımız yaptık çünkü. Dünyanın öbür ucunda, hiç tanımadığımız bir insanın gözyaşı bile içimizi parçaladı…

Kedilere ağladık kuşların yasını tuttuk.

Yüreğimizin yufkalığı kimi zaman hayat karşısında bizi zayıf yaptı. Aslında ne güzel şeydir insanın insana yanması sevgili…

Ne güzeldir bilmediğin birinin derdine üzülmek ve çare aramak. Ben bütün hayatımda hep üzüldüm hep yandım..

Yaşamak ne güzeldir be sevgili

Sevinerek, severek, sevilerek,

Düşünerek… Ve o vazgeçilmez sancılarını

Duyarak hayatın. “  Yena içindeki iyiye dair sıcaklığı bir başkasının derdine iyileşsin diye durmadan sürüyordu.  Dünyada yaşamak ve yaşamı bölüşmek iyiliği güzellikleri çoğaltmaktır esas olan. Yoksa sadece yemek içmek, gitmek, gezmek ile yaşamı bitirmek neye yarar ki?